Al mijn avonturen na de eerste week!

Hallo allemaal,

De eerste week stage zit er alweer op. De eerste dag was gelijk een hele zware dag, want kennelijk is het hier heel normaal om lang over te werken. Ik vond het ook nogal onbeleefd om op mijn eerste stagedag te vragen hoe laat ik naar huis mag, dus al met al zat er ik er tot kwart voor acht! Toen kwam mijn stagebegeleider naar me toe (verbaasd dat ik er nog was) en zei dat ik allang naar huis mocht als ik dat wou. Dus de eerste dag vond ik wel erg pittig. De tweede dag was al een stuk leuker, want ik mocht mee naar een gesprek met een nieuwe klant. Hier heb ik aantekeningen gemaakt en later ben ik met die aantekeningen aan het werk gegaan om antwoord te kunnen geven op de vragen van de klant. Als het goed is ga ik vandaag met mijn stagebegeleider om de tafel om mijn ‘ onderzoekje’ te bespreken. Ik ben benieuwd!

Verder heb ik mij deze week met name verdiept in het Indonesische ondernemingsrecht. Ik heb een boek erover gelezen (in het Engels) en ik heb veel op het internet gelezen. Daarnaast probeer ik de taal te leren, omdat ik daar veel voordeel van kan hebben met dingen uitzoeken online. Het burgerlijk wetboek hebben ze hier in het Nederlands, Engels en Bahasa (de Indonesische taal). Het klopt dus dat ze de Nederlandse wet hier hebben, alleen er is ook een vertaling dus de meesten hier gebruiken de vertaling. Het ondernemingsrecht (waar ik mee bezig ben) is er alleen in het Bahasa en Engels. Dit is namelijk hun eigen wet dus niet meer de oude Nederlandse wet. Het Nederlandse taalgebruik in de wet is wel echt fantastisch! Het is echt super oud!

Afgelopen weekend ben ik op tijd opgestaan om de stad te kunnen verkennen. Ik heb eerst een half uur gelopen en heb vervolgens bij de grotere weg een taxi genomen. Mijn eerste stop was Kunningan City Mall. Dit is een mooi winkelcentrum (een van de velen hier). Ik was er alleen al erg vroeg dus de meeste winkels waren nog dicht. Vanaf daar ben ik verder gelopen naar de Grand Indonesia Mall. Volgens mij is dit wel het grootste winkelcentrum hier. Zoveel verdiepingen, echt alles is er te vinden! Bovenin zitten ook wat cafeetjes en een bioscoop. De weg is daar wel makkelijk te vinden want er is een East Mall en West mall. Ik was er bij de East mall ingegaan, dus ik ging er daar ook weer uit, want daar wist ik een beetje de weg. Vanaf de Grand Indonesia Mall ben ik doorgelopen naar het National Monument (is dit allemaal op loopafstand? Nee…ik dacht dat het op loopafstand was…maar nee het is echt een eind, arme voetjes.)

Bij het National Monument zitten allemaal straatverkopers die toeristische zooi verkopen voor de hoofdprijs. Ik vond er ook niks bijzonders tussen zitten dus ben gauw doorgelopen naar het monument. Onder het monument zit een museum, maar ik zag vanaf een afstand de enorme wachtrij al dus het museum bewaar ik voor een andere keer. Vanaf het monument ben ik doorgelopen naar Kota (Old Town). Dit is waar vroeger de Nederlanders zaten. Er staan ook nog gebouwen in de Nederlandse stijl, dat was wel leuk! Alleen ondanks die mooie gebouwen, was ik volgens mij wel de hoofdattractie. Ik werd steeds gevraagd of ik met mensen op de foto wou en sommigen bleven dan ook lang hangen om met mij te kunnen praten. Er waren ook een paar groepjes met scholieren die kennelijk de opdracht hadden om een buitenlander aan te spreken en vragen te stellen. Ik heb drie groepjes gehad die mij vragen wouden stellen, het waren wel allemaal dezelfde vragen en het werd gefilmd. Uiteraard daarna even met iedereen op de foto ;)

Vanaf Kota ben ik teruggegaan met de bus (kon echt die afstand niet nog een keer lopen). De heenweg ging ik niet met de bus omdat ik niet wist hoe het werkte en ik zag dat alle die bussen helemaal vol zaten dus leek me niet zo’n goed idee. Uiteindelijk was met de bus super makkelijk. Ik had al op internet gelezen dat vrouwen nogal eens last hebben van seksuele intimidatie in de bus, dus er werd geadviseerd om voorin de bus te zitten. Voorin de bus is kennelijk voor vrouwen, want daar stappen alleen maar vrouwen in. Maargoed, Reanne in de bus. De eerste paar haltes moest ik staan, maar daarna kwam er een plekje vrij en kon ik de rest van de rit zitten. In de bus heb ik een aardige mevrouw ontmoet uit Papua. Zij moest er ook bij de laatste halte uit en vanaf daar verder reizen. Ik wist niet hoe ik vanaf daar verder moest, dus had bedacht om vanaf daar een taxi te nemen. Maar heel toevallig moest die mevrouw dezelfde kant op en zij weet hoe het werkt met de andere bussen (je hebt zo veel busmaatschappijen, maar eigenlijk alleen Transjakarta is betrouwbaar). Dus ik ben in een verrotte bus geweest…de stoeltjes waren mini, ik kon niet rechtop staan, geen airconditioning, veel lawaai, kapotte ramen, oncomfortabel en de uitlaatgassen waren rijkelijk aanwezig. Maar het was wel super goedkoop (omgerekend 19 cent). De mevrouw uit Papua wees mij waar ik eruit moest dus ik kwam goed en wel weer thuis. Wat een avontuur! (en ik heb nog zoveel meer te vertellen!)

S’avonds ben ik gaan eten bij de pizzeria bij mij op de hoek. Dit is best een prijzig restaurant, maar ik had echt zin in pasta. Helaas was de pasta niet zo lekker, terwijl de recensies van het restaurant heel goed zijn. Wellicht is de pasta hier gewoon anders. Vanaf de pizzeria ging ik naar de Beer Brothers. Dit is een kroeg die ik had gezien en die vond ik er wel leuk uitzien. Ik heb daar heerlijk gezeten en Bintang bier gedronken. Op gegeven moment raakte ik aan de praat met twee Indonesische jongens. Een daarvan kon goed Engels en dat was echt heel gezellig. Toen we naar buiten liepen om weg te gaan (zij waren met de scooter, ik lopend) kwamen er net drie vrienden van die jongens aan! Ik werd direct voorgesteld en eentje daarvan was jarig, dus we moesten weer naar binnen om een biertje te drinken op zijn verjaardag. Oke, overgehaald! Het was echt heel gezellig! Uiteindelijk was het toch echt tijd om naar huis te gaan en de jongens stonden erop om mij thuis te brengen (een meisje hoort natuurlijk niet zomaar alleen over straat te gaan, haha). Het was op loopafstand maargoed, zij hadden een auto dat is ook wel makkelijk natuurlijk. Achteraf was ik wel blij dat ze me hadden thuisgebracht, want de straten waren nogal leeg op dat tijdstip dus dan had ik alleen in het donker moeten lopen. Dus dat weet ik voor de volgende keer, gewoon een taxi naar huis nemen ook al is het een klein stukje.

Wat een lang verhaal he! Maar ik heb nog meer!
Toen ik vanaf de Grand Indonesian Mall naar Kota liep, werd ik op gegeven moment aangesproken door 4 kleine meisjes. Ik schat ze hooguit 10 jaar. Een van die meisjes kon gewoon goed engels! Ze vroeg mijn naam, waar ik vandaan kwam en of ik Jakarta leuk vind. En ze vond me mooi, haha zo schattig! Voor de rest als ik over straat loop word ik constant gegroet door mannen. Ze doen verder niks hoor, ze zeggen alleen ‘hello miss’ en dan zeg ik gedag terug en dan zijn ze helemaal happy. Vaak bieden ze me ook een ojek aan (scooter waar je bij achterop kunt en dan brengen ze je naar je bestemming). Als je dat vriendelijk afwijst dan zeggen ze verder ook niks, ze gaan niet achter je aan ofzo. Af en toe word ik zo vaak gedag gezegd dat ik constant iedereen aan het begroeten ben, haha! Maar iedereen is hier wel heel erg vriendelijk.

Afgelopen vrijdag heb ik trouwens een ojek geprobeerd! Op vrijdag is het casual friday dus ik had een lange broek aan in plaats van een rok. Dus dat was het moment om zo’n scooter te testen! Dit was een ojek met helm (dat is verplicht maar heel veel dragen geen helm). Hij had er geen haarnetje ofzo bij dus dat was wel een beetje vies, maar veiligheid gaat voor! Zo’n scootertje gaat langs het stilstaande verkeer (er staat altijd file in mijn straat) dus het is wel sneller dan een taxi. De prijs is wel ongeveer gelijk. Ik had van tevoren een prijs afgesproken, maar kennelijk hadden we allebei iets anders verstaan dus toen ik afstapte hadden we een miscommunicatie over hoeveel ik moest betalen. Hij begreep mij niet en ik begreep hem een beetje, maar uiteindelijk heb ik een goede prijs betaald. Volgens mij wou hij twee keer zoveel maar dat ‘begreep’ ik niet ;) Tegenwoordig loop ik eerst de straat uit (ongeveer 10-15 minuten) en zoek ik daar een taxi. Lopend ben ik sneller dan met de taxi, want het staat altijd helemaal vast. Het is wel wat moeilijker om bij de grotere weg een taxi te vinden die nog vrij is, maar met een beetje geduld lukt het wel.

Zo, wat een enorm lang verhaal! Ik doe ook zoveel indrukken op hier! Ik vind het heel erg leuk, ook al is het heel erg wennen. Ik houd jullie op de hoogte!

Veel liefs,

Reanne