Na lange stilte weer een verslag!

Hallo iedereen, geschreven op 1 januari

Het is alweer een tijdje stil geweest maar het gaat hier nog steeds goed. Na bogan gate zijn we doorgereisd naar het noorden. Onderweg hadden we nog steeds gezocht en gemaild naar werk. Toen we inmiddels boven Sydney waren, bijna in New Castle, werden we gebeld door Mark Layton van Yarramba trail rides. We konden daar werken en hun bedrijf zat een half uur van Cooma af. Dat is zuidelijk van Canberra, dus wij weer helemaal terug naar het zuiden!
Toen we daar aankwamen waren er 2 nederlandse stagaires, Marloe en Isaura. Al snel begrepen we dat het niet betaald was maar werken voor eten en accomodatie. Als hij dat ons eerder had verteld hadden we niet eens de moeite genomen om helemaal terug te reisen, maargoed. Toen we daar waren merkten we al gauw dat ze een wat andere manier van leven hebben dan wij gewend zijn. Al het water dat ze hebben komt van regenwater en slaan ze op in grote tanks. Dus het water wat je drinkt is puur regenwater en bij de regenton buiten moest je uitkijken dat je niet de muggenlarven in je drinken had, erg lekker. Ook wou je de dakgoten niet bekijken want daar loopt je lekker drinken doorheen en is volgens mij al in geen jaren meer schoongemaakt. Ze hadden geen wc die doorspoelt want dat is natuurlijk zonde van het water. Ze hadden een gat met een emmer eronder...We mochten daar 1 keer in de 3 dagen douchen, erg lekker als je de hele dag werkt met 30 graden. Het water wat ze gebruikten voor de wasmachine was 'greywater', dat houdt in het water van de douche en van de afwas wordt opgevangen en daar wordt even lekker een wasje van gedraait. Uiteraard waren ze ook druk met recyclen dus iedereen werd vriendelijk verzocht om je troep weer mee te nemen want dat kon niet gerecycled worden dus wouden ze daar niet hebben. Maarja, dat is dus de leefsituatie.
Het werk dat we mochten doen was s'ochtends de yard's (kleine paddocks waar de paarden in staan) uitmesten en daarna mochten we meestal even fijn onkruidwieden in de grote weilanden. Gelukkig heeft australie bergen en het is uiteraard erg fijn als je met 30 graden gebukt een berg oploopt om onkruid te wieden. Na dat zo'n 3 uur gedaan te hebben hadden we het geluk dat we mochten paardrijden. Geweldig leuk, vooral omdat hij altijd zo boos op je werd omdat je alles verkeerd deed. Hij was niet bepaald specifiek maar we deden gewoon alles verkeerd. Na zo'n anderhalf uur schreeuwpartijen te hebben gehad mochten we lunchen. Maar niet teveel brood eten want dan wordt Rosemary boos want dat kan natuurlijk niet! S'middags werd vaak ingevuld met fijne klusjes zoals onkruid wieden in de moestuin, paarden opzadelen/afzadelen, takken verslepen en takken versnipperen. S'avonds moest de moestuin water hebben en uiteraard was dat het afvalwater van de wasmachine en gezien de geur denk ik dat er ook urine in vermend zat. Dit was natuurlijk het favoriete klusje van iedereen, stink water aan de plantjes geven.
Bij het avondeten had ik het geluk dat ik naast meneer Mark Layton mocht eten. Het was zeer smakelijk om zijn eet geluiden aan te horen, het lekkere gesmak, het geboer, het gehijg en een flinke ruft op z'n tijd. Dan kregen wij moppers dat we alles moesten delen en niet teveel direct op mochten scheppen en als meneer binnenkwam werd het bord even dusdanig gevuld dat zo'n beetje alle pannen leeg waren. Na het eten was er altijd wel iemand die het geluk had om de afwas te doen en Maaike en ik hadden er een ritueel van gemaakt om iedere avond de berg op te lopen (waar we bereik hadden met onze telefoon) en dan namen we de mooie hond mee. De hond, Wolfie, is een combinatie wolf/husky met 1 blauw oog en 1 bruin oog. Al met al werkten we bijna 10 uur per dag en dat voor eten en accomodatie. We hadden helaas nog geen datum afgesproken wanneer we weg gingen en daar zagen we erg tegenop aangezien meneer nogal boos kan worden. Toen we aangaven dat we graag 29 december weg wouden vond hij dat jammer want hij had gehoopt en verwacht dat we er nog wel tot na oud en nieuw waren maar hij vond dat wij het op een volwassen manier bespreekbaar hadden gemaakt. Dat viel dus reuze mee. Marloe en Isaura wouden ook graag eerder weg maar dat leverde nogal wat gezeik op en uiteindelijk hebben Mark en Rosemary het zo weten te rekken dat ze maar een paar dagen eerder weg mogen. Dat vind ik echt zo gemeen van Mark en Rosemary want ze hebben die meiden finaal uitgeput en dan willen ze ze ook niet eerder laten gaan. Een dagje vrij kan er ook niet bepaald vanaf want je moet natuurlijk gewoon 7 dagen per week werken ondanks dat in het stage contract van hun staat dat ze 30 urige werk weken moeten hebben. Maar ze mochten natuurlijk niet vergeten dat paardrijden (wat oh zo leuk is) vrije tijd is en dat aan hun project werken ook rust tijd is! Verschrikkelijke mensen zijn het! Godzijdank zijn wij daar weg.
De eerste dag na vertrek hebben we met Ido (van de groepsvlucht van australian backpackers) afgesproken. Hij had 3 duitsers bij zich en we zijn met z'n allen naar Pebbly beach gegaan, wat echt een prachtig strand is. Daar hebben we ook overnacht. Daarna zijn wij doorgereden naar Kiama waar wij zijn tot 2 januari.
De camping kost ons maar liefst 50 dollar per nacht en we moesten verplicht 3 dagen blijven staan, dat alles ivm oud en nieuw. In Australie mogen mensen geen vuurwerk hebben dus ze hebben zo'n beetje in alle plaatsen een vuurwerkshow. Wij zijn ook naar de vuurwerk show in Kiama geweest en dat duurde maar liefst 10 minuten! hahaha! Iedere keer bij een grote vuurpijl kwam er een 'oooeee' of een 'aaaa' uit het publiek, erg lachwekkend. Verder hebben we niet veel gedaan en we zijn om 23.00u maar op bed gegaan omdat we bijna in slaap vielen en we geen zin hadden om te wachten tot 24.00u. Mama en Jan belde ons wakker om 24.00u onze tijd om gelukkig nieuwjaar te wensen dus we zijn wel even wakker geweest!
Australiers zijn kwa feesten echt heel erg saai. We missen de dronken mensen die zaterdagnacht over straat zwalken en het nodige lawaai daarbij. De jongeren hier zijn ook zowat allemaal getrouwd en hebben kinderen. Het is hier niet raar als je een stelletje ziet lopen van amper 23 met 2 kinderen. Erg onbegrijpelijk vinden wij! Vandaag zijn we naar het strand geweest voor een nieuwjaarsduik, bikkels zijn wij he! Er waren wel mega hoge golven! We stonden net tot halverwege onze bovenbenen in het water en toen zijn we al een paar keer omver gegooid door die mega golven dus we zijn niet zolang in het water geweest. De vorige keer probeerden we gewoon om net achter het breekpunt van de golven te zijn zodat je lekker met de golven mee kan drijven maar dat was nu echt geen doen. De zee was echt te ruig en de golven kwamen nogal hard aan.
Zo, volgens mij heb ik jullie weer flink wat leesvoer gegeven! Ik hoop dat alles daar aan die kant van de wereld ook goed gaat. Ik begin iedereen wel erg te missen inmiddels helemaal toen ik de evb had gebeld met oud en nieuw (nederlandse tijd). Maaar ik kom zeker wel weer terug en dan komt er even een goed feestje!

Inmiddels zijn we weer in Wollongong en we logeren bij Eliza en John. Jessica en Cameron gaan verhuizen naar Tasmanie dus we zijn ze aan het helpen om het huis leeg te halen en alles schoon te maken. Vanavond eten we bij Virginie en David en we gaan binnenkort naar een regenwoud met ze. Jessica had voorgesteld om naar een vriendin te gaan van haar die in een appartement woont bij Bondi beach dus dan komen we daar ook nog! (als dat doorgaat natuurlijk want ze moet dat nog wel even overleggen) Ik ga proberen om weer regelmatig een blog bij te houden maar we hadden even internet gebrek! Mijn telefoon nummer is trouwens 0405471833 voor als jullie willen bellen. Houd rekening met het tijdsverschil, de kosten en het gebrek aan bereik buiten de grote steden!

Jullie horen weer van me!
Liefs,

Reanne